Een rondleiding!

Ha lieve familie, vrienden en kennissen,

Tijd voor een nieuwe blog!

Ik wil jullie graag iets vertellen over de Child care centers van stichting Timotheos, zodat jullie een beetje een beeld krijgen waar wij werken. Speciaal voor jullie ben ik boven op een berg geklommen om het terrein van bovenaf op de foto te zetten.

Een Child care center dus, (stichting Timotheos heeft er drie) een terrein waar 2 huisjes, een schooltje, een weeshuis, een kerk en de dcare staan.
Het ene huisje is van de dominee en zijn gezin, die naast het uitvoeren van zijn taken als dominee, ook in dienst is van Timotheos, hij verzorgt 1 keer per dag de Bijbellezing voor de kinderen, meestal is dit rond 14 uur ‘s middags. Ook preekt hij dus zondags in de kerk op het terrein en is ‘s middags bij de zondagschool. Ook heeft hij toezicht op en over het weeshuis.
In het andere huisje woont de matron, zij is het ‘hoofd’ van de keuken in de dcare, waar zei hulp heeft van de assistent matron en de cooking mothers, ‘s ochtens is er voor de kinderen tot 4 jaar pap, ‘s middags voor alle kinderen nshima, met groente zoals bijvoorbeeld bonen en af en toe ook een heerlijk stuk fruit.
Laten we verder kijken op het terrein, er staat ook nog een schooltje, met 2 klaslokalen en een libary en 2 ‘kantoren’. Hier werken de head teacher en de andere leraren.
De kleine kinderen (kinderen tot 4 jaar), we noemen dat hier de Nursery groep, zijn er vaak al rond 8 uur en krijgen les tot 12 uur. De kinderen vanaf de bassischool gaan ‘s ochtends eerst naar hun eigen school. Ze komen later naar het Child care center voor een Bijbelverhaal, eten en extra bijles in rekenen, Engels en Chichewa.
Ook staat er nog een weeshuis, hier wonen 14 kinderen, er is dag en nacht een ‘moeder’ aanwezig en 3 dagen in de week komt haar iemand helpen, zij zorgen samen als ‘moeders’ voor de kinderen.
Ook staan er op het terrein nog speelgoed toestellen waar de kinderen heerlijk op kunnen spelen.
Er is een toilet, niet zo als bij ons, maar gewoon een gat in de grond, echt Afrikaans.
Als laatste staan er zelfs nog een paar koeien op het terrein, die goed verzorgd worden door de koeienjongen. Ook ligt er rond het terrein een prachtige tuin met groenten, die weer worden gebruikt in de keuken voor het eten van de kinderen. De mais groeit al mooi, prachtig om te zien die groene velden.

Hopelijk hebben jullie nu een beetje een beeld bij hoe het er hier nu uit ziet, op 2 van deze Child care centers Mbulumbuzi en Namitambo hebben we dus een begin gemaakt met het maken van foto’s etc. van de sponsorkinderen, waar ik jullie in de vorige blog wat over vertelde.
Deze sponsorkindjes krijgen dus hier eten, 2 keer per jaar nieuwe kleren en een stel schoenen, 1 keer per jaar krijgen ze een mat om op te slapen, deken en muskieten net en een school uniform. Ook word het schoolgeld, schriften en pennen betaald, hier word het sponsor geld dus allemaal voor gebruikt.

Verder zijn we deze week druk geweest met het klaar maken van de kerstpakketten voor de kinderen, het tellen van alle aantallen, het sjouwen van spullen, in het pakket zitten o.a. rijst, suiker, zout, chips, koekjes, zeep en speelgoed, ik vergeet vast nog wat dingen, want wat krijgen ze een mooi pakket, ik kan me nu al verheugen op die dankbare oogjes volgende week.
Ook ben ik meegeweest met de truck, om de spullen alvast naar de child care centers te brengen, wat vonden de chauffeur en z’n hulp het geweldig dat ze ‘azungu’ (blanken) in de truck hadden. Maandag hopen we weer mee te gaan nu naar een plek waar we niet vaak zullen komen maar waar ook een center staat, in Nsjanje, om daar de spullen te brengen en uit te delen. Een lange rit van bijna 4 uur. We moesten maar veel ‘sweets’ meenemen zei de chauffeur, “it’s a long, long trip”, ja, dat lusten ze hier wel graag snoep, ik heb vandaag dus bij de supermarkt maar wat lekkers gekocht dan maak ik vast vrienden.

Zo, dit was het weer voor deze keer, inmiddels ben ik alweer 2 weken in Malawi, en gewend aan het ritme, ’s avonds op tijd slapen, ’s ochtends weer vroeg op, zoals veel Afrikanen gewend zijn.
Ook ben ik helemaal gewend aan het eten, wat toch heel anders is als in Nederland, en wat ben ik dankbaar dat ik tot nu toe niet ziek ben geweest.

Oh ja, wat misschien ook wel leuk is om nog te vertellen, ik vertelde toch dat de kinderen elke dag nshima kregen, ik heb het ook al een keertje geproefd! En ik moet zeggen het is zeker goed te eten, en vult je maag prima, al vind ik de stamppot van andijvie van mijn lieve moeder lekkerder, ik ben toch nog een echte Hollander!

Tot de volgende blog!

Lieve groetjes Herma