In Malawi!
Door: Herma Dekker
Blijf op de hoogte en volg Herma
12 December 2016 | Malawi, Blantyre
Ha familie, vrienden, kennissen en blog lezers,
Daar zit ik dan alweer een week in Malawi, wat is deze eerste week voorbijgevlogen!
Maar ik zal jullie mee nemen vanaf het begin: Het startpunt van de reis, Schiphol. Tjonge, ik kreeg wel de kriebels hoor toen we daar aankwamen, ik had online al ingecheckt dus we hoefden alleen onze boeing pas nog uit te printen, en onze koffers konden gewogen worden, spannend want hopelijk waren ze niet te zwaar, maar gelukkig konden we naar enig overpakken alle (sponsor) spullen meenemen! Daar was dan ook het moment van door de douane gaan, dus dat betekende afscheid nemen, hé toch die nare tranen, nog één dikke kus en maar blijven zwaaien tot dat ze helemaal uit het zicht waren verdwenen, ging het nu pas echt beginnen. Na goed door de douane te zijn gekomenen en naar onze gate te zijn gelopen, waar ik ons vliegtuig al zagen staan, (wat een reus zeg schoot er even door mijn hoofd), was het nu dus wachten tot het tijd was om in te stappen, en daar klonk dan een stem door de speakers, en stapte ik enkele minuten later over ‘de drempel’ van het vliegtuig, zochten we ons plekje op, daar zat ik, nog even een selfie voor het thuisfront en daar gingen we dan, oe wat was dat spannend zeg, maar voorzichtig keek ik over de schouder van mijn buurman naar het raam, ja we vlogen echt! Ongelofelijk wat gaaf al die lampjes daar beneden. De eerste vlucht duurde rond de 8 uur, maar na wat kletsen en slapen landen we rond 6 uur (Nederlandse tijd) veilig op het vliegveld Nairobi in Kenia, zo wat was het daar al warm zeg, eerst maar dat dikke vest uit, een bak koffie, naar huis bellen, en het haar weer even in model brengen, was het weer wachten op onze volgende vlucht, lekker even met de benen languit op de stoel en kaarten lezen die ik meekreeg van thuis, wat waren die ontzettend lief! Het volgende vliegtuig was een stuk kleiner, waardoor we tijdens het vliegen ook wat meer last hadden van turbulentie, maar rond half 3 kwamen we aan op vliegveld Blantyre in Malawi, dankbaar dat allebei de vluchten goed mochten gaan, staan we in het warme Afrika, terwijl ik mijn koffers al aan zag komen stond ik het visum te regelen, als al het papierwerk gedaan is, werden we opgehaald door één van de veldwerkers van Timotheos. In de auto naar huis (dat is het toch even voor 2 maand) keek ik mijn ogen uit, dit is dus Malawi. Naar een rondleiding door het huis en kennis gemaakt met iedereen te hebben, lig ik die avond moe op bed.
Al vroeg komt de zon op deze eerste ochtend in Malawi, we gaan vanochtend eerst wat boodschappen doen in de supermarkt in de stad, s’ middags hebben we een klein overlegje met de 2 veldwerkers van stichting Timotheos, zodat we een beetje in beeld krijgen wat we voor werk kunnen doen voor de stichting. S’avonds ga ik maar weer op tijd naar bed. En dan is het de volgende ochtend, zondagmorgen en gaan we naar de kerk, de rit er naar toe was al bijzonder, we gingen met een auto van de stichting, een auto met zo’n grote bak, ergens langs de kant van de weg stonden wat kinderen en klommen achter in de wagen, prachtig gezicht, zo kwamen we dus aan met een volle wagen bij de kerk in Mbulumbuzi, een klein stenen gebouwtje, waar iedereen op de grond zit of op houten banken, wij zaten op stoelen en ik kan je zeggen je voelt je dan bijna bezwaard.
Een eerste kerkdienst in Malawi was zo een feit, er werd prachtig gezongen, en doordat de preek vertaald werd in het Engels kon ik het nog aardig volgen. Na afloop werd er zondagschool gehouden, weer was ik diep onder de indruk van al deze kinderen, en stil zat ik achterin te kijken naar al deze hoofdjes die aandachtig zaten te luisteren naar het Bijbel verhaal, al hoewel af en toe moest er natuurlijk wel even achterom worden gekeken, of wij er nog wel zaten, en het enige wat ik kon doen was naar ze glimlachen, wetend dat ik deze kinderen al in mijn hart had gesloten.
En dan kwam maandag, mijn werkweek ging van start, deze week gaan we een begin maken met het maken van foto’s van de sponsorkinderen, ze een tekening en verhaal te laten kleuren en schrijven voor sponsors in o.a. Nederland. We doen dit in twee plekken, Namitambo en Mbulumbuzi.
Best veel werk maar wat leuk om te doen, zo krijg je direct een band met de kinderen.
Dit was dus mijn eerste week in Malawi en ik kan je zeggen inmiddels ben ik aardig gewend, maar wat is het anders als in Nederland, de armoede die ze hier kennen laat je zeker inzien hoe goed wij het hebben in Nederland. Maar wat doet deze stichting goed en dankbaar werk, door deze kinderen te helpen door ze o.a. onderwijs, eten en kleren te geven.
In mijn volgende blog hoop ik meer te vertellen over de werkzaamheden die ik hier hoop te doen.
Tot snel!
Warme groetjes uit Afrika van Herma
Daar zit ik dan alweer een week in Malawi, wat is deze eerste week voorbijgevlogen!
Maar ik zal jullie mee nemen vanaf het begin: Het startpunt van de reis, Schiphol. Tjonge, ik kreeg wel de kriebels hoor toen we daar aankwamen, ik had online al ingecheckt dus we hoefden alleen onze boeing pas nog uit te printen, en onze koffers konden gewogen worden, spannend want hopelijk waren ze niet te zwaar, maar gelukkig konden we naar enig overpakken alle (sponsor) spullen meenemen! Daar was dan ook het moment van door de douane gaan, dus dat betekende afscheid nemen, hé toch die nare tranen, nog één dikke kus en maar blijven zwaaien tot dat ze helemaal uit het zicht waren verdwenen, ging het nu pas echt beginnen. Na goed door de douane te zijn gekomenen en naar onze gate te zijn gelopen, waar ik ons vliegtuig al zagen staan, (wat een reus zeg schoot er even door mijn hoofd), was het nu dus wachten tot het tijd was om in te stappen, en daar klonk dan een stem door de speakers, en stapte ik enkele minuten later over ‘de drempel’ van het vliegtuig, zochten we ons plekje op, daar zat ik, nog even een selfie voor het thuisfront en daar gingen we dan, oe wat was dat spannend zeg, maar voorzichtig keek ik over de schouder van mijn buurman naar het raam, ja we vlogen echt! Ongelofelijk wat gaaf al die lampjes daar beneden. De eerste vlucht duurde rond de 8 uur, maar na wat kletsen en slapen landen we rond 6 uur (Nederlandse tijd) veilig op het vliegveld Nairobi in Kenia, zo wat was het daar al warm zeg, eerst maar dat dikke vest uit, een bak koffie, naar huis bellen, en het haar weer even in model brengen, was het weer wachten op onze volgende vlucht, lekker even met de benen languit op de stoel en kaarten lezen die ik meekreeg van thuis, wat waren die ontzettend lief! Het volgende vliegtuig was een stuk kleiner, waardoor we tijdens het vliegen ook wat meer last hadden van turbulentie, maar rond half 3 kwamen we aan op vliegveld Blantyre in Malawi, dankbaar dat allebei de vluchten goed mochten gaan, staan we in het warme Afrika, terwijl ik mijn koffers al aan zag komen stond ik het visum te regelen, als al het papierwerk gedaan is, werden we opgehaald door één van de veldwerkers van Timotheos. In de auto naar huis (dat is het toch even voor 2 maand) keek ik mijn ogen uit, dit is dus Malawi. Naar een rondleiding door het huis en kennis gemaakt met iedereen te hebben, lig ik die avond moe op bed.
Al vroeg komt de zon op deze eerste ochtend in Malawi, we gaan vanochtend eerst wat boodschappen doen in de supermarkt in de stad, s’ middags hebben we een klein overlegje met de 2 veldwerkers van stichting Timotheos, zodat we een beetje in beeld krijgen wat we voor werk kunnen doen voor de stichting. S’avonds ga ik maar weer op tijd naar bed. En dan is het de volgende ochtend, zondagmorgen en gaan we naar de kerk, de rit er naar toe was al bijzonder, we gingen met een auto van de stichting, een auto met zo’n grote bak, ergens langs de kant van de weg stonden wat kinderen en klommen achter in de wagen, prachtig gezicht, zo kwamen we dus aan met een volle wagen bij de kerk in Mbulumbuzi, een klein stenen gebouwtje, waar iedereen op de grond zit of op houten banken, wij zaten op stoelen en ik kan je zeggen je voelt je dan bijna bezwaard.
Een eerste kerkdienst in Malawi was zo een feit, er werd prachtig gezongen, en doordat de preek vertaald werd in het Engels kon ik het nog aardig volgen. Na afloop werd er zondagschool gehouden, weer was ik diep onder de indruk van al deze kinderen, en stil zat ik achterin te kijken naar al deze hoofdjes die aandachtig zaten te luisteren naar het Bijbel verhaal, al hoewel af en toe moest er natuurlijk wel even achterom worden gekeken, of wij er nog wel zaten, en het enige wat ik kon doen was naar ze glimlachen, wetend dat ik deze kinderen al in mijn hart had gesloten.
En dan kwam maandag, mijn werkweek ging van start, deze week gaan we een begin maken met het maken van foto’s van de sponsorkinderen, ze een tekening en verhaal te laten kleuren en schrijven voor sponsors in o.a. Nederland. We doen dit in twee plekken, Namitambo en Mbulumbuzi.
Best veel werk maar wat leuk om te doen, zo krijg je direct een band met de kinderen.
Dit was dus mijn eerste week in Malawi en ik kan je zeggen inmiddels ben ik aardig gewend, maar wat is het anders als in Nederland, de armoede die ze hier kennen laat je zeker inzien hoe goed wij het hebben in Nederland. Maar wat doet deze stichting goed en dankbaar werk, door deze kinderen te helpen door ze o.a. onderwijs, eten en kleren te geven.
In mijn volgende blog hoop ik meer te vertellen over de werkzaamheden die ik hier hoop te doen.
Tot snel!
Warme groetjes uit Afrika van Herma
-
12 December 2016 - 21:31
Margitte:
haa,
wat mooi om te lezen zeg, ben wel beetje jaloers.
echt een fijne tijd gewenst daar!
wil je de groetjes aan Jane doen in Namitambo?
groetjes -
13 December 2016 - 04:09
Familie Nijsink:
Ha Herma!
Geniet ervan!
Succes met alles!
Lieve groetjes uit Nederland!
Jan & Alike en de meisjes... -
13 December 2016 - 07:58
Lammienette:
Wat leuk dat je al lekker op je plekje bent..en ja heerlijk die dankbare kinderen..geniet!! We wachten op je volgende blog :)..groetjes vanuit het koude natte Nederland
-
13 December 2016 - 09:37
Anna :
Hoi Herma
Wat leuk dat we deze bijzondere reis kunnen volgen.
Ik wens je veel plezier toe en Gods zegen bij je avontuur.
Ik kijk uit naar je volgende verhaal
Liefs Anna Visser -
15 December 2016 - 20:38
Gerda:
Hoi herma
Mooi om te lezen (wat schrijf je leuk!)
Heel mooi om te lezen dat je het naar je zin hebt.
Geniet ervan!!!
Liefs van ons -
15 December 2016 - 21:12
Anita:
Hey nicht..
Leuk om te lezen, wat kan je heerlijk vertellen.. alsof ik er ook bij ben hihi!
We appen wel, maar leuk om zo te lezen en je foto's te bekijken!
Geniet ervan daar want de tijd vliegt!
Suc6 met alles.. Tot de volgende blogg (of app)
Groetjes en veel liefs je niggie -
15 December 2016 - 22:22
Irma:
Wat fijn om te lezen dat je het goed maakt.
Geniet er maar van. Voor je het weet is het voorbij.
Groetjes Irma -
16 December 2016 - 10:47
Jannie :
interessant en een warm verhaal. geniet van je tijd daar.
groet vanaf deze kant Jannie en Arjan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
